Dit is een heel persoonlijk verhaal.
Ongeveer een jaar geleden, in de zomer van 2015, zat ik niet goed in m’n vel. Ik had een periode dat ik het “allemaal niet meer zo zag zitten”. Het ging niet goed met één van m’n bedrijven, ik had het gevoel dat ik had gefaald (nogal een goeie mindset ;)), dat alles voor niets was geweest en ik wist niet hoe ik er uit moest komen.
De realiteit was dat ik ver weg was van m’n hart.
Van wie ik was. Van wat ik wilde.
Vanaf dat we worden geboren is ons leven een reis. Een reis van groeien, lief hebben, leven. Maar gedurende die reis worden we constant afgeleid van wie we echt zijn, en wat we echt willen.
Ik, in ieder geval, was dat volledig kwijt.
Voordat we ruimte kunnen maken voor nieuwe dingen in ons leven, mogen we eerst loslaten. Eigenlijk is dat helemaal niet moeilijk, als je maar de keuze maakt.
Een paar dagen terug was ik Live op Facebook en heb ik mijn persoonlijke verhaal in alle kwetsbaarheid gedeeld. Je kunt ‘m hieronder bekijken.
Misschien wil je na het kijken je inzicht, of jouw verhaal met me delen?
Dankjewel!
Mooi Jesse! En moedig <3
Loslaten is inderdaad best moeilijk als situaties of personen elkaar steeds kruisen. Zo zie ik bepaalde personen die ik heb losgelaten toch mijn pad weer passeren.
Dan heb je toch weer de confrontatie en ben je daarna toch weer even van slag.
Gelukkig heb ik dan iemand waar ik mee kan praten, want van me af praten helpt dan wel.
Als ik het namelijk niet van me afpraat dan blijft er een gevoel bij me die ik niet fijn vind en lukt het me moeilijker om weer los te laten.
Maar je kan mensen en situaties niet steeds uit de weggaan.
Om iets wat niet steeds bij je is te om armen vind ik toch best lastig.
Omdat die persoon het niet toelaat. Tja, dat kan je dat natuurlijk ook omarmen 🤔
Maar dat is nog niet helemaal gelukt.
Succes!
Beste Jesse,
Dank je wel dat je jouw verhaal wilde delen. Datgene wat je vertelt, is waardevol om mee te nemen in het leven. Wat ik echter graag had gehoord, is wat jij met jouw inzicht voor jouw eigen situatie hebt gedaan.
Ik wens je succes en sterkte.
Super hoe jij je zo kwetsbaar durft op te stellen, een teken van in je kracht staan 🙂
mooi hoe je je kwetsbaarheid deelt en zo andere mensen inspireert, voor mij heel persoonlijk heel herkenbaar, het leven omarmen met ups en downs, je bent zelf diegene die je dagje maakt…..van je dag, ….maakt mijn hartje warm zielsverwantjes tegen te komen….en ook ik zit nu in een terug opwaartse up, na diepe down! Liefs sandra
Vind de termen ‘acceptatie’ en ‘houden van’ niet zo geschikt als het gaat om een situtatie of conditie die je wilt veranderen. Bovendien zijn het ‘beladen’ termen.
Als je iets wilt veranderen moet je het eerst kunnen zien zoals het is zonder terug te deinzen; je moet het als het ware kunnen ‘hebben’, je er op je gemak bij voelen.
Dit heeft alles te maken met het nemen van verantwoordelijkheid voor die situatie of conditie. (dat wil niet zeggen dat je het accepteert want waarom zou je het anders willen veranderen?)
Als je vermogen om de realiteit van iets onder ogen te zien verbetert dan verbetert gelijkertijd de affiniteit met datgene waarvan je de realiteit nu beter onder ogen ziet. Je hebt een hogere affiniteit met de situatie of conditie dan toen je die nog niet kon zien zoals die is. Maar dat wil niet zeggen dat je er van houd.
Als je bedrijf zo is gegroeid, dan heb je toch juist iets heel goed gedaan lijkt me. Daar mag je ook best trots op zijn en van genieten. En inderdaad “dank je wel” zeggen.
Ik wens je veel succes met de volgende stappen! Er komt vast iets prachtigs uit!
Jesse, ik sluit me helemaal aan bij wat Mirjam schrijft.
Ik heb het al eerder gemeld. JE BENT GEWOON GOED BEZIG.
Ga zo door!!!
Hoi Jesse, ik ben verrast door je nieuwe manier van denken …zelf vernieuw ik mijn denken elke keer weer door me te verdiepen in hoe God denkt ….dus door Zijn Liefdesbrief te lezen ( de bijbel) …daar staat ook in dat het probleem in onze gedachten begint en dat we dààr ook moeten zijn om dingen te veranderen in ons leven …er staat ook : dànk onder alle omstandigheden …omdat Hij alle omstandigheden ten goede gaat gebruiken ….dus wàt er ook op je pad komt …dânk ervoor want Hij gaat zorgen dat het goed zal uitpakken . Zo vertrouw ik op Hem ( Jesse noemt dat als zijnde “universum ” , die hem gunstig gezind zal zijn bij ‘loslaten ‘en ‘overgave ‘ , maar bij mij is het God zelf die daarvoor zorgt als een ëchte Vader.)
De aarde is vol problemen , God vol van oplossingen ! 🌅
Beste Jesse,
Het leven is niet altijd even makkelijk. Je denkt goed bezig te zijn, maar inderdaad vanuit welke intentie manifesteer je je. Knap en fijn voor je dat je bent gaan kijken naar je drives. Door bewust te worden van de onderliggende patronen en schaduw kanten en het loslaten daarvan voel je prettiger en sterker. Kan je groeien en van richting veranderen. Loslaten is voor mij niet alleen het weten, maar ook naar de emotie gaan die aan de oorzaak gekoppeld is.
Ik geniet van je mailtjes.
Heel veel succes verder met je bedrijfjes en je verdere persoonlijke ontwikkeling.
Hallo Jesse,
Je bent een van de duizenden velen die het zelfde proces.meemaakt. Maar je bent een van de eersten die het hele proces ook durft te delen op sociaal media. Wat is er te verbergen? Jouw lijden, jouw verdriet, pijn, machteloosheid, of boosheid? Niks! Wat een bevrijding moet het zijn om helemaal jezelf durven en te.kunnen zijn! Hierdoor zul je door.zulke situaties heen steeds sterker uitkomen.
Het klopt; het grootste rijkdom.en geluk is; de juiste personen om je heen hebben op momenten dat het misgaat. Dan ben je gezegend..
Ik ben blij voor jou, dat jij dit proces.met ons hebt gedeeld. Dank je wel !
Komt helemaal goed.
Je zult uiteindelijk een oude gelukkige opa worden die achter zijn stoel gaat leunen en er volledig van gaat genieten. Ik zie het al voor me. Maar je hebt nog eventjes tijd nodig daarvoor. Groetjes.aan jouw vrouw en kusjes voor de kids!
Gülcan
Beste Jesse,
Ik heb voor het eerst je filmpje bekeken. Het is mooi dat je je ervaring wilt delen, maar ik werd er wel onrustig van. Je boodschap bevat meerder theorieën en mijn eerste vraag is wat wil je overbrengen ? Wat wil je ermee bereiken ? Welke inzichten etc ..?
Het zou van zijn als er een verhaallijn is met een introductie en uitleg wat kan ik als kijker, luisteraar hier nu mee ?
In je boodschap hoor ik ook overtuigingen , die zijn voor een ieder weer anders , en het onderzoeken dus waard.
Veel succes met alles wat je doet.
Groet
Respect Jesse… Ik en ik denk dat velen veel hebben aan datgene wat je met ons deelt.. Bottum line angst zoveel kracht geven dat het vertrouwen totaal in de verdrukking komt…. Je hebt het prachtig samengevat wat ik uit vele boeken heb gehaald om mij eigen leven op de rails te krijgen. Boeken waar ik heel veel aan heb gehad zijn bv brein als medicijn, healing code en biologie van de overtuiging. Als je ze spiegelend/praktiserend lees, besef je dat het leven je niet overkomt, maar dat het leven op je reageert.. #Blessings
Hallo Jesse,
Ik zie een heel ontspannen mens.
Enerzijds zeg je: het ging niet goed met mijn bedrijf.
Anderzijds zeg je ook: het ging te goed met mijn bedrijf.
Je wilde stappen nemen, maar je durfde dat eerst niet.. uit angst….. je moet de situatie accepteren zoals die is…..
en dan kan ik je eigenlijk niet helemaal volgen.
Wat is er goed aan? (aan dat wat je niet wilt) Te groot geworden/ je eigen lichaam.
Je falen/ afwijzing/ wat is er niet goed… dan is dat te groot.(in je beleving)
Acceptatie/vertrouwen/loslaten, daar komt verandering uit voort.
Wat zit je dwars, wat wil je anders? Wat wil je niet meer.
Hoe kan je de situatie accepteren?
Dat doen we met onze problemen, zeg je, ze wegduwen, maar ze komen steeds terug.Wat heb je niet durven kunnen accepteren? Waar wil je dank je wel tegen zeggen? Omarm de situatie.
Zeg: dank je wel voor deze situatie. Keer terug naar vertrouwen, accepteer de situatie. (Als je zegt Hoe moet het …dan heb je de verkeerde mindset)
dan komt verandering vanzelf.
Ik probeer goed naar je te luisteren. Maar..Ik vraag mij af of je deze specifieke situatie wel met een relationeel probleem kunt vergelijken.
Hallo Jesse,
Dankjewel voor je inzichten
Ik ben onlangs in een situatie gekomen waar ik niet blij mee ben,nl geen werk meer Dus
Ik ben er nog niet dankbaar om.En zelfs huilbuien en angst aanvallen.
Ik praatte veel met mijn dochter hier over en kreeg steun.Toen zag ik in,door een opmerking van iemand: Hee ik klaag. Maar dat is mijn rol niet: slachtoffer zijn. Want Ik ben de ouder en kostwinner.Dus ik moet juist sterk zijn. En dat ben ik,want ik ga volgende week solliciteren. Met angst en beven. Maar dat laat ik niet merken!
Ik kan het verlies van mijn werk niet omarmen. Maar misschien straks wel.Als ik leuke nieuwe situaties ervaar met mijn nieuwe baan. Ik realiseer me, het is gewoon zo punt. Ik moet verder, en wie weet, ik hoop,dat ik straks echt dankbaar ben! Tot gauw horens!
Hoi Jesse
Heel veel sterkte met het er uit komen van je stres stoornis
Groetjes Jan
Dank je voor het delen Jesse. Vanaf het moment dat je zei hoe kan je in de liefde blijven in deze situatie brak ik. Als je vrouw je heeft verlaten voor een ander en je dat moet accepteren, dat probeerde ik, komt alle pijn uit je hart wel los zeg, pfff. Inderdaad bang om los te laten worden voor heel veel redenen. Ik wil er juist hard voor vechten. Niet ergens voor te vechten maar het lijkt wel ergens tegen vechten. Alsof ik geen fouten mag maken. Wat eigenlijk een misplaatste arrogantie is want wie ben ik om te denken dat ik perfect ben en geen fouten maak. Door de breuk met mijn vrouw kom ik tot een enorm zelfinzicht. Dat ik van mezelf mag houden ondanks wat zij vindt. Dat ik wil stoppen met mezelf klein te houden , mezelf niet als volwaardig te beschouwen en in mijn kracht moet gaan staan. Dat ik moet gaan kijken naar wat ik goed doe en niet kijken wat ik allemaal fout heb gedaan (behalve om van te leren). Dat ik de tekortkomingen van mezelf en die van mijn ouders mag accepteren. Dat ik hulp mag accepteren, dat ik niet alles zelf hoef te doen. Dat ik mijn gevoelens moet uiten en niet op moet kroppen. Dus eigenlijk is de scheiding het beste wat me kon overkomen. En als alles niet lukt wat ik me heb voorgenomen dat dat ook goed is. Maar eerst uithuilen wat het doet gewoon heel veel pijn. Pijn om je gezin te verliezen, om te verliezen en pijn omdat ik niet in staat was het beter te doen.
Hallo Jesse, ik volg je al een tijd en ik vroeg me weleens af waar haal je de energie toch steeds vandaan, neem je niet teveel hooi op je vork! Als ik zie wat je in korte tijd allemaal bereikt hebt, hoeveel boeken er uitgekomen zijn, hoeveel dvd’s, programma’s enz. en ook nog vader bent geworden, wat ook heel veel energie neemt, dan denk ik (ik spreek een beetje uit eigen ervaring) dat je absoluut meer en vaker je rust moet nemen. Als je dat doet kijk je vanzelf anders tegen de dingen aan. Je maakt op mij op de video een vermoeide, niet meer zo’n blije indruk. Is het dan tóch misschien te groot geworden? Vader en echtgenoot zijn is een hele verandering én verantwoording, wat ongetwijfeld onbewust meespeelt.
Mijn advies: doe het wat rustiger aan,stuur ons minder mailtjes, we weten wel dat je er bent en jou om raad kunnen vragen, relax en geniet.
Moest je óns goede raad geven? Sorry maar ik vond dat het andersom moest toen ik je video beluisterde.
Het allerbeste toegewenst, Marijke
Hoedje af, Jesse! In tijden van HAPPY social media heb jij de moed om te ZIJN als mens. Pluim voor het proces dat je hebt willen doorlopen. Het weten is één zaak, het doen heel wat anders. Dank dat je dit hebt willen delen. Voor velen een cadeau, voor mij een broodnodige reminder!
De onderliggende reden en niet de situatie, daar draait het allemaal om. Dank je wel, you are the best! (en dit los van enig zakencijfer ;-))
You DO make the difference…nog steeds!!
All the best!
Dankjewel Jesse voor je persoonlijk verhaal. En voor de inzichten en eye opener. Ik vond het fijn om te luisteren , het dringt beter door dan lezen.
Dag Jesse. Hartelijk dank. Voelt bevrijdend om te luisteren naar je verhaal.
Mooi verhaal, moeilijke opgave. Vertrouwen dat de situatie anders zal worden… dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is net als geloven, op basis waarvan vertrouw of geloof je als er geen enkele aanwijzing is dat de situatie veranderen zal. Natuurlijk, vertrouwen is altijd beter dan te denken het wordt niets. Maar hoe lukt je dit, vertrouwen terwijl je doel zo ver weg lijkt?
Het lijkt logischer wel te focussen op het hoe, op welke stappen je moet nemen..
Hoi Jesse, mooi gezegd maar voor mij zeker een hele moeilijke opgave. Bij mij gaat het over mijn werk. Ik werk al 5 jaar met zo’n enorme tegenzin dat het me een keer gaat opbreken. Ik wil zo ontzettend graag bij mijn huidige werkgever weg, maar om zoveel redenen gaat dat niet. Als ik gesolliciteerd heb krijg ik als reactie…..sorry u past niet helemaal in ons profiel. En dan denk ik…..kun je niet gewoon zeggen dat ik te oud ben, dan kan ik er wat mee. Ik ben 52. Als ik mijn vaste dienstverband op ga zeggen is de kans heel erg groot dat ik 3x een half jaar contract of 3x een jaar contract krijg en dan sta ik op straat, want dat gaat tegenwoordig zo. Ik kan me dat niet veroorloven. En dus zit ik vast. Ik durf die stap niet te nemen. Jij had het over een coach….. is dat een life coach? Wordt die vergoed door het ziekenfonds? Anders is het voor mij niet te doen.
Mijn doel lijkt ook zo vreselijk ver weg.
Hoi Jesse,
Dank je wel voor je openheid en je eerlijkheid tegenover jezelf. Je zult hierin een voorbeeld voor veel mensen kunnen zijn. Ik ben nu op een leeftijd dat ik weet dat niets voor ‘altijd’ is en dat alles cyclisch is. Je start met iets, het komt op gang en het gaat rollen. Dan komt het moment dat je geen controle meer hebt op de beweging. Moeten we daar ‘controle’ op hebben? Of is dit het moment dat we geconfronteerd worden met ‘problemen’? Vaak is deze beweging, die ons te snel gaat, nodig om ons iets bewust te worden. Moeten we iets veranderen? Of is het stellen van de vraag het geven van het antwoord?