Eetbuien (ook wel emotie-eten of emotioneel eten genoemd) is iets wat veel mensen regelmatig hebben. Iets in ons snakt op dat 
moment naar eten en het verlangen is zo groot dat we ons laten gaan. Soms (tijdelijk) met voldoening, maar meestal met een schuldgevoel achteraf.
Eetbuien en emotie-eten vormen een onderdeel van je ‘blauwdruk’ over voeding, hoe je met eten om gaat. Het is een onderdeel van je blauwdruk omdat het iets zegt over wat eten precies voor jou betekent.
Dat neemt echter niet weg dat het verlangen naar het eten op dat moment blijft. Ik beantwoordde onlangs een email over eetbuien en ik dacht dat het voor jou interessant zou zijn om mijn antwoord ook te lezen, dus bij deze.
“Ik begrijp dat je graag niet meer telkens wilt hoeven diëten maar je lichaam gewoon slank wilt HOUDEN, en het emotie eten (je eetbuien) onder controle wilt krijgen?”
Eén van de belangrijkste vragen die je moet beantwoorden als je jouw eetbuien onder controle wilt krijgen is de vraag wat het eten je precies geeft. Op het moment dat je gaat emotie-eten, waar ben je nou eigenlijk echt precies op zoek? Er is iets in je dat op zoek is naar voldoening. Je voelt misschien een gevoel van leegte, van stress, van eenzaamheid, van angst of van onzekerheid. Heb je enig idee welke van deze het kan zijn, of een andere?
Ergens in het verleden heb je onbewust geleerd (geassocieerd) dat eten een oplossing is voor die emotie, in ieder geval op korte termijn. Maar daarna kom je er weer achter dat het zeker niet de oplossing is op lange termijn, want je baalt misschien weer van wat je toen hebt gegeten. Klopt dat voor je?
De vraag nu is: waar ben je écht naar op zoek wanneer je in een eetbui raakt? Wat je daarbij kan helpen is dat we als mens allemaal zes basisbehoeften hebben waar we in alles wat we doen naar op zoek zijn. Alles wat we doen komt in de kern neer op het vervullen van één van deze emoties, of het voorkomen van het verliezen van een van deze emoties. Het enige verschil tussen mensen is de manier waarop ze die vervullen. Deze basisbehoeften zijn:
1. De behoefte aan zekerheid
2. De behoefte aan onzekerheid en variatie
3. De behoefte aan liefde en connectie
4. De behoefte aan erkenning, waardering
5. De behoefte aan groei
6. De behoefte aan delen
Alles wat je doet doe je om één van deze (voornamelijk de bovenste vier) te vervullen en alles wat je laat (niet doet) in je leven (bijvoorbeeld voor sommige mensen het starten van een eigen bedrijf) doe je om te voorkomen dat je één van deze behoeften verliest (voor sommige mensen misschien angst om zekerheid te verliezen bij het starten van een eigen bedrijf). Het verschil tussen mensen is de manier waarop ze deze behoeften invullen en welke voor hun het belangrijkst is. Wat voor de één absolute zekerheid is, kan voor de ander absolute onzekerheid zijn.
De vraag aan jou is, naar welke van (waarschijnlijk één van de bovenste vier) ben je écht op zoek als je gaat eten? Wat geeft eten je?
Voel je je op dat moment verbonden met jezelf? Even iets aan jezelf geven, een moment met jezelf (connectie)?
Ga je eten als je je verveelt (variatie)?
Zijn er angsten, onzekerheden die je hebt en geeft voeding je op dat moment zekerheid?
Of kan het iets anders zijn?
Neem de tijd om na te denken over wat eten voor je doet.
Laat hieronder een reactie achter om me jouw ontdekking te laten weten, zodat we daarna samen het vervolg kunnen maken! Ik ga een tweede deel over emotioneel eten schrijven op basis van jullie antwoorden.
Het principe van de zes basisbehoeften is ontwikkeld door Tony Robbins
Hallo
Ik ga vooral eten als ik me verveel, wat kan ik daar aan doen?
Stefan
Ik eet de hele dag door. Ik word er echt helemaal gek van.
Ik vraag me soms wel eens af wat de oorzaak nou is.
Ondertussen ben ik ook bij een gewichtconsultent geweest. Zij heeft mij geadviseerd om veel gezond voedsel te eten waar veel energie uit wordt gehaald. Dit advies heb ik natuurlijk opgevolgd. Maar het probleem is er nog steeds.
Als ik veel beweeg en ik onderneem veel uit huis (begrijp me goed dat ik thuis werk) dan is het probleem niet zo heel erg.
Dag Jesse,
Vaak krijg ik na het avondeten ontzettend veel behoefte aan zoetigheid en kan ik ook aan niets anders denken. Het lijkt er gewoon op dat mijn lichaam er om vraagt. Daarnaast is verveling een groot probleem. Iets lekkers (zoetigs) eten geeft op dat moment een voldoening. Het is die lekkere smaak die je in je mond krijgt tijdens het eten. Ik ben een type die me er dan ook echt op verheugd om tijdens verveling iets wat zoet is te nuttigen. Helaas, zoals jij al zei, is een groot schuldgevoel het gevolg. Als dit nou één dag per week zou zijn, zou het niet zo’n punt zijn. Ik heb er helaas dagelijks mee te maken.
Groetjes!
Hoi Jesse,
Ik kan mij niet meer beheersen (van de hartige dingen af te blijven) als de kinderen 6 en 4 jr. vervelend zijn en niet luisteren, en dan bedoel ik echt vervelend. Dan raak ik zo gestressed dat ik daarna direct grijp naar een zak chips. Ik denk dat ik dan ook ga eten uit frustratie omdat zij niet doen wat ik wil op dat moment. Dan heb ik gewoon geen energie meer om sterk te zijn en mij te houden aan mijn gezonde voedingsgewoontes. Ik heb het ook als iets niet wil lukken. Heb je tips voor mij?
Groetjes,
ClaudiaK
Ik eet als ik verdrietig ben, als ik me eenzaam voel, als ik boos ben op mezelf of op de wereld. Dan heb ik zoiets van FUCK IT allemaal! en ga ik veel lekkere dingen eten.
Ik snoep ook veel stiekem, als iedereen weg is stort ik me als vanzelf op een reep chocola of wat anders lekkers en als het niet in huis is ga ik wel naar de supermarkt.
Vaak heb ik achteraf weer spijt en steek ik mn vinger in mn keel..
Elke avond weer denk ik: en nu is het klaar, vanaf nu ga ik niet meer snoepen, morgen doe ik het anders!
Maar dat lukt maar niet…
Ik eet na mijn avonddienst meestal veel brood maar ook ander eetbare dingen. Ik lijk dan onverzadigbaar.
Na de drukte van het werk val ik in een gat. Plotseling is het stil. Ik ben geestelijk moe, maar nog niet rustig genoeg om te gaan slapen.
Onderweg naar huis neem ik me voor de hond uit te gaan laten en dan na het douchen direct naar bed te gaan. Dit lukt me niet want ik ga zitten en eten. ‘S morgens voel ik me lichamelijk niet prettig en ik heb overgewicht.
Voeding heeft voor mij een belangrijke emotionele betekenis omdat ik 6 weken als 2 jarige in zkh. heb gelegen vanwege een lintworm die alles wegvrat.
Hey Jesse,
Waarom ik eet? goeie vraag, ik denk omdat ik heel veel stress heb zonder te beseffen… door mijn zware studies, ik weet meestal geen uitweg dat ik blijf uitstellen en omdat ik met mijn vriend alleen woon en ook nog mijn tijd altijd aan koken en kuisen moet besteden. Ik ben al meer als een jaar gestopt met roken, wat natuurlijk goed is… maar sindsdien blijf ik maar aankomen, en nu nog altijd verlang ik soms naar een sigaret, waarschijnlijk omdat ik denk dat ik dan minder zou eten! Ik wordt letterlijk gek als ik geen zoet kan eten zoals een koekje of chocola, gewoonweg alles wat lekker is!!! Ik zeg elke dag tegen mijn eigen morgen ga ik niet meer eten, en morgen ga ik lopen… maar helaas!
grt
Ik eet de hele dag door. Ik word er echt helemaal gek van.
Ik vraag me soms wel eens af wat de oorzaak nou is.
Ondertussen ben ik ook bij een gewichtconsultent geweest. Zij heeft mij geadviseerd om veel gezond voedsel te eten waar veel energie uit wordt gehaald. Dit advies heb ik natuurlijk opgevolgd. Maar het probleem is er nog steeds.
Als ik veel beweeg en ik onderneem veel uit huis (begrijp me goed dat ik thuis werk) dan is het probleem niet zo heel erg.
Mijn eet en snoeppatroon is bij mij een gewoonte.Dit hoort bij mij. Net zoals naar de wc gaan enzv. Alleen voel ik mij er diep van binnen er zeer ellendig onder. Want overgewicht hebben is gewoon niet fijn. Een gewoonte kan je niet zo makkelijk even aan de kant schuiven en denken dat ik even moeiteloos mij kan omschakelen naar een gezond eetpatroon.Ook ik heb alle dieten geprobeert die er maar zijn. Liefst deed ik dieten waar je zo snel mogelijk resultaat bij zag. Want dat stimuleert. Ik wil afvallen en ben dus toch erg ongeduldig. Want hoe eerder resultaat des te beter.Toch liep het keer op keer uit op een mislukkig. Want een verplicht eetentje of andere sociale gelegenheden wou ik wel laten door gaan. Ik voelde mij dan schuldig dat ik had “gezondigt” Dus uit schuldgevoel ging ik het maar opgeven en weer snoepen en veel eten. En daardoor voelde ik mij weer schuldig en roets al mijn goede voornemens waren weer van de baan. En ging ik weer met een zoveelste gefaalde gevoel met mijn oude eetpatroon door.Want door al die suikers word ik zo moe doet ik om energie te krijgen juist meer ga snoepen. En daardoor word ik nog vermoeider en zo hobbelt mijn energie achteruit waardoor een stukje lopen steeds vermoeider word. Ik hik er steeds meer tegen aan. Kortom ik kom niet uit die vicieuze cirkel (schrijf je dat zo?). Ik ben een rat die opgesloten is in haar eigen val.
Ik word sóchtends wakker en het eerste waar ik aan denk is: ETEN!! Vreselijk!! ook s’nachts word k vaak wakker en ga naar beneden om wat te eten,vooral koek of snoep.
Dit gaat zo de hele dag door en vooral als k in gedachten heb dat k iets ga eten en t gaat niet door word ik heel erg chagarijnig van,bijv.k weet dat er nog lekkere koekjes beneden zijn en k kom beneden en ze zijn op! Echt erg dit.
Als k aan iets lekkers denk word k even vrolijk maar dit duurt al jaren en probeer al zo’n 4 jaar af te vallen,bijna iedere week weer doe ik een poging,maar uiteindelijk ga k alleen maar meer eten,ben nu 23 jaar en ben in 4 jaar zo’n 20 kilo aangekomen! ELLENDE!!! K voel me er alleen maar rotter door. Volgens mij is het echt allemaal een obsessie voor me.
HELP!!!!!!!!!!
Hoi,ik heb nu al 7jaar aan een stuk eetbuien.
3 Weken is het langste dat ik heb volgehouden om ermee te stoppen, en nadien geef ik me volledig terug over aan die verdomde eetbuien.
Ik heb ze ook overal.. Bij andere mensen thuis,in mijn auto, stiekem in de slaapkamer,waar je maar kunt bedenken.
Het maakt me ongelukkig.. Ik weet met mezelf geen blijf meer 🙁
Beste Jesse,
wat fijn om eindelijk eens te lezen dat er meer mensen zijn die kampen met de ergernis die ik ook heb. En wat fijn dat jij aangeeft dat je de nodige expertise hebt op dit gebied. Ik hoop werkelijk dat je me een eindje op weg kunt helpen. Ik baal dagelijks zo vreselijk van mezelf. Elke ochtend als ik op sta voel ik me vies. Mijn verhaal in het kort:
sinds mijn (pak ‘m beet) vijftiende jaar eet ik vrijwel elke nacht. Dit is er natuurlijk langzaam ingeslopen maar ik kan me vandaag de dag niet meer herinneren wanneer ik een nacht niet ‘vrat’. Het lukt me gewoon niet door te slapen. Ik wordt elke nacht wakker. Ik eet dan koek, vla, yoghurt of andere lekkernijen. Het begon met zoet beleg met name pindakaas en chocopasta. Die laatste twee zijn mijn grootste vijanden elke nacht weer. Ik stop soms pas als ik een heel erg vol gevoel heb in mijn buik. ‘s ochtends walg ik dan weer van mezelf en ben vaak misselijk.
Als ik bij mijn vriend slaap of op vakantie ben heb ik er geen last van. Dan zijn de lekkernijen niet voor handen. Ik kijk dan ook elke dag stiekem uit naar dergelijke momenten. Gewoon omdat ik de controle dan over mijn ‘allergie’ heb. Wat ook helpt, is als ik alle zoetwaar waar ik naar denk te grijpen in een bak doe in de schuur. Dit lukt alleen niet altijd nu ik nog bij mijn ouders woon (ik ga over 2 maanden op mijzelf wonen samen met mijn vriend).Mijn moeder haalt altijd zooo veel chips, koek en snoep in huis, daar wordt ik niet goed van. De hele dag door heb ik er niet eens trek in en dan wordt ik ‘s nachts verdomme wakker en ga van alles eten! (en dit is echt waar, – dat ik er overdag geen trek in heb- ik houd mezelf niet graag voor de gek dus nu ook niet). Mijn vriend en ik houden allebei erg van sporten en eten graag gezond. Dit vinden we gewoon heel lekker. Ik heb een enorme wil (en ook stiekem een tikkeltje hoop) dat als ik op mezelf ga wonen, ik het zo kan regelen dat de paar lekkere dingetjes die er zijn in de schuur gezet worden in een bak. Ik duik dan meteen mijn bed weer in.
Met de kennis die ik op heb gedaan tijdens mijn studie pedagogiek vermoed ik dat mijn probleem deels te maken heeft met mijn onzekerheid, streberigheid en paniek. Vanaf de leeftijd van 15jaar ben ik mij eveneens enorm gaan focussen op mijn opleiding en studie. Ik moest en zou mijn vwo afmaken, ik wile perse naar de universiteit en dacht dat ik dan gelukkig zou worden. Dit bleek niet het geval. N.b, al snel, met een jaar of 16 kreeg ik last van paniek. Dit werd langzaam dagelijks en de oorzaak lag ‘m in het feit dat ik mezelf constant oplegde van alles te ‘moeten’. Niet te ‘mogen ervaren en genieten’ maar te moeten. Alleen dan zou het goed genoeg zijn. MIjn vwo heb ik gehaald, universiteit heb ik 2 maanden gedaan tot het echt niet meer ging. Ik was helemaal kapot. Dagelijks paniekaanvallen, niet aanvallen maar sluimerend, de hele dag door. Angst. paniek. Maar vermijden en binnnenblijven, ho maar. Ik ben een doorzetter, altijd al geweest. En een levensgenieter. Al wist ik soms niet hoe verder te leven, was ik soms helemaal kapot, zag ik het niet meer zitten, ik had en heb zoveel levenslust.
Inmiddels heb ik geleerd. Van mezelf, van de psycholoog (waar ik tussen mijn 17e en 19e met regelmaat kwam voor CGT waaronder de RET) maar ook van de haptonoom. Bewust ben ik een stapje lager gegaan, naar het HBO. Dit heb ik vorig jaar afgerond, en goed. Inmiddels ben ik 23 jaar. Trots ben ik op wat ik heb bereikt ondanks die dagelijkse intense belemmeringen, die pijn, die angst. Maar het heeft zo’n enorm litteken achtergelaten. Onzekerheid, maar die wil, die levenslust, die leergierigheid is altijd gebleven en zal ik niet loslaten, dat hoort bij me. Vroeger (als kleine kanttekening omdat ik vermoed dat dit invloed kan hebben op mijn nachtelijke eetbuien) had ik tot mijn 8e 9e jaar last van bedplassen. Uiteindelijk leerde ik wakker te worden als ik voelde dat ik naar de wc moest s nachts. Ik merk dat ik nu niet kan slapen als ik moet plassen en als ik s nachts wakker wordt moet ik ook altijd plassen. Na het toiletbezoek loop ik dan altijd meteen door naar de koelkast/ eetkast.
Het stomme, maar ook fijne, is dat ik niet dik ben. Ik houd van bewegen, sport 3x per week ongeveer op een gemiddeld intensieve manier (matig intensief afgewisseld met redelijk) (denk ik). Ik heb overdag nergens last van. Ik eet 3x per dag en af en toe een (soms gezond) tussendoortje. ‘s avonds na het avond eten heb ik ook een redelijk vol gevoel. Ik weet gewoon niet meer hoe ik het aan kan pakken. Briefjes aan mezelf waarin ik mezelf s nachts aanspreek laat ik links liggen. Daarom wordt ik nijdig als mijn moeder zegt dat ik overdag te weinig eet en meer lekker overdag moet eten. Ik ben van mening dat dit niet zo is. Ook omdat ik overdag nauwelijks trek heb in al dat zoete spul. Soms wel en dan pak ik ook wel wat.
Ik hoop echt dat je (of u) me op weg kunt helpen. Ik wil echt keihard met de overgang naar mijn eigen huis gaan voor een einde aan deze stomme frustratie. Ik vind mezelf stom vies en slap als ik er morgens weer achter kom dat ik ‘s nachts heb gevreten.
Alvast bedankt voor de reactie.
met vriendelijke gr,
Hey,
Ik heb ook veel last van eetbuien en ik ben deze echt beu! Ik begin vooral te eten als ik verdrietig, boos ben of me verveel. Ik moet en zal dan eten en ik krijg dit dan ook niet uit mijn hoofd. Ik eet ook vaak stiekem, waarschijnlijk omdat ik me schaam wat ik op zo’n momenten allemaal naar binnen werk. Na zo’n eetbui ben ik dan ook altijd super misselijk, mijn buik staat dan echt op ontploffen en ik ben dan natuurlijk nog slechter gezind dan daarvoor, zeker op mezelf. Ik denk dan: ‘de volgende keer moet ik me echt inhouden, ik moet gewoon me met iets anders bezig houden en mijn gedachten op iets anders zetten’, maar dit lukt bij mij echt niet. :s. Ik eet graag gezond voedsel. Ik hou van groenten en ik kan ook echt genieten van fruit. Maar bij zo’n eetbui grijp ik naar het ongezonde. Alles wat ik maar kan vinden, eet ik. Het is echt uit emotie dat ik van die eetbuien heb, om mij beter in mijn vel te voelen, maar net door die eetbuien voel ik me niet lekker in mijn vel en ben ik ook stukken onzekerder.
Ik hoop echt dat u me hiermee kan helpen.
Met vriendelijke groeten,
Ik heb al drie jaar last met mijn eetgewoonte onder controle te hebben. Ik had dagen dat k gezond at, en andere dat ik me misselijk at. Maar doordat ik veel sporte had ik nooit last van overgewicht. Maar ik heb vorig jaar in februari shinsplints gekregen aan mijn beide benen. Nu zijn we een jaar later en met veel wel sporten en niet sporten, sport ik op dit moment weeral vier maanden niet. Ik ben in dit jaar wel wat bijgekomen (ik ben nog steeds niet dik), maar mijn zelfbeeld is zeer laag geworden en ik eet bijna altijd om gewoon mijn zorgen te vergeten. Ik heb de laatste drie weken al helemaal de conrtole verloren en ben zo vaak misselijk omdat ik hele pakken chocolade eet. Mijn afleiding van stress en problemen was vroeger sporten, maar nu probeer ik alles te vergeten en te negeren door te eten. Kunnen jullie me astublieft helpen? Het lukt me echt niet meer om gezond te leven.
Hoi Jesse,
Ik eet alles wat ik maar kan op zo’n moment. Ik eet vooral om liefde aan mezelf te geven, om mezelf te belonen…en soms uit verveling. Ik eet vooral chocoladewafels en choco en drink cola…maar een appel helpt ook als er niets anders in huis is. Ik heb er dagelijks en regelmatig op een dag last van. Wanneer ik mezelf kan bezighouden (op het werk, tijdens andere momenten, heb ik er minder behoefte aan, vooral wanneer ik even in rust ben heb ik er nood aan.)
Ik woon samen met mijn vriend. Mijn vriend heeft steeds wafels en cola staan. Het is zo moeilijk om eraf te blijven!!! En ik kan toch niet zeggen dat hij er niet meer van mag eten…
Groetjes,
Els
Fijn artikel om ‘de boel’ even op scherp te zetten en na te denken over eetgedrag/gewoonte. Dank je wel!
Heej Jesse!
Wat je zegt, klinkt zo bekend!
Ik heb ook vaak last van eetbuien, altijd ‘s avonds.
Ik let enorm op mijn eten, dat is altijd zo geweest. Iedere maandag start ik met goede moed, maar tegen de donderdag heb ik er vaak al een eetbui opzitten.
Hoe hard ik ook probeer, die eetbuien komen vaak voor. Het maakt dan ook helemaal niet uit wat ik eet, brood, ijs, chips, eender wat, meestal allemaal na elkaar.
De reden is meestal afwisselend, soms omdat ik me onzeker voel, soms omdat ik net heel euforisch ben, echt lastig!
Ik zou zo graag van die eetbuien afraken en gewoon ‘normaal’ kunnen eten.
Hopelijk kan je me hierbij helpen..
Groetjes
Jolien
Hallo,
Ik heb veel eetbuien wanneer ik onzekerheden heb ivm werk, sport, zelfs wanneer ik een afspraak heb met iemand en deze persoon afzegt. Ik kan zelf geen oplossing vinden om de onzekere behoefte op een andere manier te bevredigen. Iemand tips?
Grtjs
hoi Jesse,
ik zie avondeten als een beloning voor een dag hard werken(eet dan teveel)
en ik eet bij stress ook als een soort beloning meestal betreft het dan suikers
Jaaa, eindelijk een aha-moment! Door dit stukje (m.n. de basisbehoeften) weet ik ineens waarom ik eetbuien heb: liefde en connectie. Verveling of moe zijn kan een rol spelen, maar dat zijn bijzaken, het gaat om die connectie. En het is niet dat ik dat niet voldoende heb of heb gehad in mijn leven, integendeel, het gaat om de connectie met mezelf.
Nu is het zaak om een manier te vinden om connectie met mezelf te maken die minstens zo aantrekkelijk is als eten :-D.
PS: Ook wel fijn om bij een aantal anderen te lezen dat ze geen last van overgewicht hebben. Dat heb ik namelijk ook niet (mensen vinden mij juist altijd slank) en ik denk dat dat voor mij ook een reden is om er niet teveel aandacht aan te schenken en het een excuus is om het nou eens serieus aan te pakken. Op momenten dat ik een eetbui heb, denk ik toch; ach, je ziet het toch niet aan me af, waar zou ik me druk om maken? Terwijl ik er eigenlijk heel graag vanaf wil en de onderliggende oorzaak wil aanpakken.
Een ook nog bedankt Jesse voor de inspiratie die tot mijn aha-moment heeft geleid!
Ik krijg een eetbui als ik de controle over mijn leven (dagelijkse dingen) verlies, als dingen niet gaan zoals ik ze wil, me door anderen moet laten leiden of gewoon als mijn “planning” (in mijn hoofd maar vaak ook op een briefje geschreven) anders loopt.
Dag Jesse,
Mijn eetbuien gebeuren meestal een tijdje na het avondmaal. Als ik langer dan mijn vrouw opblijf, is de kans dat ik ga eten groot. Het begint met iets onschuldig. Gisteren bv. kwam het gedacht aan soep en leidde me naar beschuiten, omdat er geen soep voor handen was. Waarom ik aan soep dacht weet ik niet meer. Na de beschuiten kwam de suikerhoudende voeding. En dan nog wat yoghurt gegeten.
Bij mij is het een verslaving. Ik voel dat aankomen en mijn lichaam begint te schudden. Ik denk dat mijn eetverslaving uit concrete frustraties en ongeduld komt.
Als ik de eetbuien na het avondmaal zou kunnen laten, dan zou ik gemakkelijk onder de grens van de 90 kg kunnen uitkomen.
Hoe kan ik de bijna onweerstaanbare drang beheersen?
Grtjs,
– John –
Hoi Jesse,
Ik kan de hoveelheid gewoon niet beheersen en ook het soort eten niet. Ik “moet ” altijd hartig eten, om het idee te hebben dat ik HEB gegeten. Als ik een gewone boterham eet, is voor mijn idee dat ik amper heb gegeten, ofwel: ik “haal” het niet tot de volgende maaltijd. Maar het zit echt tussen mijn oren want ik denk continue aan eten.
Ik heb eens uitgeprobeerd: ik was vrij en ik dacht ik eet vandaag onbeperkt: met de vraag of ik dan nog steeds elke seconde aan eten zou denken. Ik wil van die gedachte bevrijd zijn. Hellaas is dit niet het geval. Ofwel ik vind: dat het zuiver mijn gedachten zijn dat ik te veel eet.
Sinds mijn zwangerschappen 13 jaar geleden weeg ik 20 kg te veel en het wil er maar niet af. (logisch als je te veel per dag eet)
kan je me helpen?
Groetjes, Nadine
erg mooie site maar waar kan je nou tips uitwisselen
want ik wil graag afvallen maar heb er geen vertrouwen meer is
iik hoor graag van jullie groeten Tamara Pico
Ik neem me elke dag voor om het morgen goed te doen, maar lukt vrijwel nooit.
Ik wijk van mijn plannen af wanneer ik een momentje rust zoek of een beloning na inspanning. Ik heb een heel druk leven en heb die momenten van ontspanning nodig.
Hallo,
Ik heb vaak last van eetbuien ‘s avonds laat als ik in bed lig. Ik ben altijd een slechte slaper geweest, het gaat beter de laatste jaren maar ik ben in ieder geval iemand die laat slaapt en niet veel uren nodig heeft. Na een drukke dag verheug ik me er vaak op om in bed te liggen met een goed boek. Als ik dit eenmaal doe kom ik soms in een raas en plunder ik letterlijk wat ik kan vinden. Lekker genieten tot ik vol zit is totaal niet het geval. ‘S ochtends voel ik me lichamelijk niet prettig en zwaar.
Eten is belangrijk voor mij.Ik eet geen vlees en kook veel zelf, en eet het liefst zo weinigm goelijk processed food. Ik heb een zware studie die me ook bewust maakt van dit soort dingen en waardoor ik soms experimenteer met bijvoorbeeld geen suiker en geen tarwe te eten. Dit gaat me goed af omdat ik dan gevoel heb ‘de controle’ te krijgen over wat ik eet. Maar die late eetbuien zijn er dan nog steeds en ik weet niet hoe ik er vanaf kom!
groetjes roos
Ik doe het omdat ik mezelf verveel of om mezelf te troosten, zo van: zie je, je kunt helemaal niks en ik ben nooit goed genoeg dus kan ik net zo goed eten, . Ik denk voornamelijk dat het van het idee vandaan komt dat ik niet goed genoeg ben. ook als ik gestresst ben en dingen moet gaan doen voor school gebeurt het. Best veel triggers eigenlijk. Maar ja, ongezonde dingen eten is niet de oplossing daar verlies je alleen mee. Jezelf accepteren zoals je bent en veel liefde voor jezelf geven (ook jezelf ontspan-momentjes geven waarin je niks hoeft) is zo belangrijk. Ik ben hiermee bezig dmv meditatie. Ik heb net een vreetbui van 1500 calorieën gehad, maar ik ga er weer voor!!! En ik ga veel oefen. Want ja, als je over 1 jaar nog steeds goed wil kunnen functioneren en niet ziek op bed wil liggen is dit zo belangrijk. sorrry voor mijn geratel, ik duim voor mezelf dat het lukt
Dag!
Ik heb de laatste tijd veel last van slaapproblemen… Ik slaap op 1 week 1 dag goed, 2 dagen 2u en derest zo’n 5u per nacht. De laatste maanden komt daarbij ook nog eens dat als ik uitgeslapen ben, ik toch na 3u weer moe ben. Ik studeerde bio-ingenieur, en bleef toch doorgaan. Geen sociaal contact meer, maar nu is het echt teveel geworden. Ik moet mn studies stopzetten. Steeds als ik wakker lig, begin ik te eten. En ben al 20gk bijgekomen. Groetjes Iris
Gisteren kwam.ik op deze site. Was wat aan het googelen over eetbuien. Het verhaal doorgelezen. Kon toen mn vinger er niet opleggen wat mijn trigger is om te eten. In eerste instantie dacht ik eenzaamheid.
Maar ook al is mn man thuis, dan nog heb ik de behoefte om te eten… verveling dan? Nee ook niet, want ik vermaak me prima ondanks de 4,5maand in de ziektewet….dus ik begreep het niet…
Nu vanochtend lees ik het nogmaals door en ineens zie ij het woord variatie.
Ik denk aan mn kleindochter en.aan mijn zoon. Beide snel afgeleid, beide snel opzoek naar war anders om te doen…en ineens valt mijn kwartje.
Op het moment kan Ik niet alles doen wat ik graag zou willen. Ik ben dus tijdelijk(maar weet ook niet hoelang het tijdelijk is-frozen shoulder)
Dus mijn behoefte aan zekereheid is weg, maar ook mijn behoefte aan variatie.
Door dit nu in te zien hoop ik mijn eetbuien nu onder controle te krijgen.